Het zinkende Mexico City

Mexico City is het eindpunt van onze reis (snif, snif). Vervelen gaan we ons de laatste week niet doen, dat staat vast. Deze kosmopolische stad barst van de bezienswaardigheden en dus proberen we ons lijstje met musea, kerken, theaters, paleizen, muurschilderingen (dit is de stad van Diego Riviera en Frida Kahlo), laatste rustplaatsen 5de helden van de revolutue liggen hier oa Pancho Villa,... en ook Leon Trotski heeft hier z'n laatste revolutie gestreden) marktjes en andere bezienswaardigheden vlot af te werken zodat er nog voldoende tijd overblijft om...jawel... uit te rusten van dat alles! Het lijkt immers dat we na al dat moois een beetje beginnen flippen, alles lijkt hier scheef te staan. Maar niets is minder waar, Mexico City zakt ook weg in de grond, 10 meter de laatste 100 jaar! Vooral te zien aan de kathedraal die volledig scheef staat en als je binnen rondloopt zit je precies in een schilderij van Escher.

De Azteken, de eerste bewoners van Mexico City, lopen hier nog steeds rond en doen nog steeds aan de oude rituelen van hun voorouders. We zijn te vermoeid om mee te doen en genieten gewoon van het kijken naar hun prachtige en rijkelijk versierde uitrustingen en dansen.





We voelen dat we na anderhalf jaar toch wel vermoeid zijn van zoveel te zien en te beleven en nu Mexico City in een kleedje van kerstsfeer waadt (met een echte ijsschaatspiste op het plein) en we hier in onze korte broek/rok en T-shirt de kerstmarktjes aflopen, begint onze neus toch echt naar huis te staan.

Onze laatste dag sluiten we af in Xochimilco, het venetië van Mexico, kleurrijke boten vervoeren hier kleine en grote families, en de kleinere boten verkopen eten, drank en muzikanten. In onze priveboot genieten we van dit alles en beseffen dat we het reizen gaan missen.



En zo, met een gevoel van blijdschap voor wat we allemaal hebben beleefd, tellen we de laaste dagen, uren en seconden af naar onze terugkeer!!!

De soldaten van Tula en de piramides van Teotihuacan

We maken onze laatste reis van Puebla naar Mexico City, een "stadje" met meer dan 25 miljoen inwoners, een van de grootste ter wereld dus. We hebben wat last van het megapolis-syndroom, na al de kleinere stadjes en dorpjes op onze reis en we zijn dan ook blij dat we nog enkele daguitstappen op het programma hebben staan. De laatste twee archeologische sites van onze lange maar ongelooflijk fascinerende lijst!

Tula is bekend voor zijn pyramide met zijn vier immense krijgers, omgeven door heuvels begroeid met cactussenen ondanks dat er voor de rest er eigenlijk niets te zien, blijven we hier toch een paar uur hangen om van de zon en het uitzicht te genieten.

Teotihuacan was een van de grootste pre-Colombiaanse sites (toen de Azteken de site ontdekten, dachten ze dat het een stad van de reuzen was door de enorme piramides die er staan) en is twee eeuwen later nog steeds een enorm indrukwekkende plaats!

Olmekenkoppen in Xalapa

Vanuit Puebla doen we een daguitstap om de kolossale Olmekenhoofden in Xalapa te gaan bewonderen. Van deze stenen koppen, waarvan de grootste meer dan 3 meter meet en ettelijke tonnen weegt, bestaan er slechts 17. Zeven ervan bevinden zich hier in het antropologisch museum. Ze zijn uitzondelijk goed bewaard gebleven aangezien zij opzettelijk onder de grond werden begraven (volgens ons ook een goed idee voor sommige hedendaagse kunst(enaars)).

De sites waar ze deze koppen hebben gevonden werden bedreigd door de ontginning van olie en andere geologische rijkdommen, zodoende dat de meest koppen in museums staan. Na weer een ongelooflijk (hoofd)stuk geschiedenis te hebben bewonderd lijkt het weeral of onze geschiedenislessen van onze "jonge" tijd tot leven zijn gekomen.

Mole Poblano in Puebla

Heel deze reis hebben we ons altijd een beetje (toch wel heel relatief als je al de postpakketten bedenkt die we al hebben opgestuurd) moeten inhouden shoppinggewijs, omdat we graag licht reizen. Met het einde in zicht en met zoveel kleurrijke marktjes is dat, euh, drastisch veranderd. We zijn ondertussen heuse muilezels en dus besluiten we Puebla, de stad die onder andere bekend is voor zijn vele met mozaïek versierde huizen, als uitvalsbasis te gebruiken. Zo wordt deze stad meteen ook onze voorlaatste stop!

In Cacaxtla zien we fantastische Maya-schilderingen, in Cholula verstopt de besneeuwde vulkaan zich achter de wolken en is de plaatselijke site gesloten voor restauratie maar dat laten we niet aan ons hart komen en genieten dan maar van een heerlijke maaltijd op een zonnige patio.

We krijgen hier ook voor het eerst te makan met de Mexicaanse mariachis, de steeds prachtige, strak in de broek, geklede heren (soms ook dames) die de sfeer er goed in brengen met hun aanstekelijke muziek.

Puebla is ook bekend voor zijn mole poblano: kip of ander vlees overgoten met een zware chocoladesaus die als een gigantische baksteen op je maag valt en een week nodig heeft om er als steengruis terug uit te komen (de woorden van Bert).

Valle de Tlacolula

Mexico is een ongelooflijk groot land met ontelbare bezienswaardigheden en prachtige mensen. In de omgeving van Oaxaca alleen al zouden we dagen kunnen rondreizen...

In El Tule bijvoorbeeld vinden we verkoeling in de schaduw van ´s werelds oudste boom, meer dan 2000 jaar oud. We proberen ons voor te stellen hoe de Maya´s hier ook gezeten hebben, het moet er toen wel anders hebben uitgezien.

In Mitla doen we ons, na de site bezocht te hebben, nog eens te goed aan souvenirshoppen aan de plaatselijke kraampjes en in Tlacolula laten we ons nog eens onderdompelen in de couleur locale op de ongelooflijk kleurrijke zondagsmarkt.